فلش مموری ویولن قهوه ای

توضیحات

فلش مموری ویولن قهوه ای

ویولن برای اولین بار در اوایل قرن شانزدهم ، در ایتالیا ساخته شد. ویولن ، یک آکوردوفون چوبی (ساز زهی) است. بیشتر ویولن ها بدنه چوبی توخالی دارند. ویولن معمولاً دارای چهار سیم است و معمولاً با کشیدن کمان روی رشته های آن نواخته می شود. تعداد زیادی از این نوع سازها از دست سازندگان مشهور و همچنین تعدادی از آنها توسط تولید انبوه به فروش می رسد.فلش مموری طرح ویولن قهوه ای با الهام از ویولن به گونه ای طراحی شده است که از آن در برابر ضربه، آب و نفوذ گرد و غبار محافظت می‌کند.این فلش مموری ابعاد کوچک و وزن کمی دارد و به راحتی می‌توان آن را در جیب گذاشت یا به دسته کلیدآویزان کرد. درکل می‌توان گفت که این محصول یک فلش‌مموری شیک و زیبا است که بدنه‌ای مقاوم در برابر ضربه و شوک دارد.

ویژگی ها :

ویولن ، ویولا و ویولن سل برای اولین بار در اوایل قرن شانزدهم ، در ایتالیا ساخته شد. اولین شواهد موجودیت آنها در نقاشی های گائودنتزیو فراری مربوط به دهه 1530 است ، اگرچه سازهای فراری فقط سه سیم داشتند. رساله موسیقی آکادمی ، رساله ای است که در سال 1556 توسط فیلیبرت جامبه دو فر نگاشته شده است ، توصیف روشنی از خانواده ویولن ارائه می دهد به همان اندازه که ما امروزه آن را می شناسیم.

ویولن ها به احتمال زیاد از تعدادی سازهای زهی دیگر قرن 15 و 16 ساخته شده اند ، از جمله vielle ، rebec و lira da braccio. تاریخچه سازهای زهی آرشه ای در اروپا با لیره بیزانس (یا lūrā ، به یونانی: λύρα) به قرن 9 برمی گردد.

از زمان اختراع ، سازهای خانواده ویولن تغییرات زیادی داشته اند. الگوی کلی ساز در قرن هفدهم توسط لوتی هایی مانند خانواده پرکار آماتی ، یاکوب استاینر از تیرول و آنتونیو استرادیواری ، با سازندگان زیادی در آن زمان و از زمان پیروی از الگوهای آنها ، تعیین شد.

ویولن ، که گاهی اوقات به عنوان کمانچه نیز شناخته می شود ، یک آکوردوفون چوبی (ساز زهی) در خانواده ویولن است. بیشتر ویولن ها بدنه چوبی توخالی دارند. این کوچکترین و در نتیجه بالاترین درجه ساز (خانواده سوپرانو) در خانواده است که به طور منظم استفاده می شود. [a] ویولن معمولاً دارای چهار سیم است که معمولاً در پنجمین قسمت کامل با نت G3 ، D4 ، A4 ، E5 تنظیم می شود و معمولاً نواخته می شود با کشیدن کمان روی رشته های آن. همچنین می توان با کندن رشته ها با انگشتان (pizzicato) و در موارد خاص ، با زدن سیم ها به ضلع چوبی کمان (col legno) نواخت.

ویولن سازهای مهمی در انواع مختلف ژانرهای موسیقی است. آنها بیشتر در سنت کلاسیک غربی برجسته ترند ، هم در گروه های موسیقی (از موسیقی مجلسی گرفته تا ارکسترها) و هم به عنوان سازهای تکنوازی. ویولن همچنین در بسیاری از انواع موسیقی محلی از جمله موسیقی کانتری ، موسیقی بلوگراس و جاز از اهمیت برخوردار است. از ویولن های الکتریکی با بدنه های جامد و پیکاپ های پیزوالکتریک در برخی از اشکال موسیقی راک و تلفیق جاز استفاده می شود ، وانت ها در تقویت کننده های ساز و بلندگوها برای تولید صدا متصل می شوند. ویولن در بسیاری از فرهنگ های موسیقی غیر غربی ، از جمله موسیقی هندی و موسیقی ایرانی ، گنجانیده شده است. نام کمانچه اغلب صرف نظر از نوع موسیقی پخش شده بر روی آن استفاده می شود.

ویولن برای اولین بار در قرن شانزدهم ایتالیا شناخته شد ، با تغییراتی بیشتر در قرن 18 و 19 برای ایجاد صدا و فرافکنی قدرتمندتر به ساز. در اروپا ، این به عنوان پایه ای برای توسعه دیگر سازهای زهی مورد استفاده در موسیقی کلاسیک غربی ، مانند ویولا قرار گرفت. [1] [2] [3]

نوازندگان ویولن و جمع آوری کنندگان به ویژه ابزارهای عالی تاریخی ساخته شده توسط خانواده های استرادیواری ، گوارنری ، گواداگنینی و آماتی از قرن شانزدهم تا هجدهم در برشیا و کرمونا (ایتالیا) و یاکوب استاینر در اتریش را اهدا می کنند. با توجه به شهرت آنها ، کیفیت صدای آنها از تلاش برای توضیح یا برابری آن سرپیچی می کند ، گرچه این عقیده مورد اختلاف است. [4] [5] تعداد زیادی از سازها از دست سازندگان کمتر مشهور و همچنین تعداد بیشتری از “ویولن های تجاری” تجاری تولید انبوه است که از صنایع کلبه در مکانهایی مانند زاکسن ، بوهمیا و میرکورت می آیند. بسیاری از این ابزارهای تجاری در گذشته توسط سیرز ، ریبوک و شرکت و سایر بازرگانان عمده فروخته می شد.